Roparun 2019

Rond 1 uur 's middags vertrekken we met een mooi zonnetje in onze touringcar met chauffeur,
die voor het tweede jaar gedoneerd wordt door Drenthe Tours.
Helaas zijn we Duitsland nog niet in of het blijkt dat de zij spiegel van de bus een
mankement vertoond, dus wordt de bus aan de kant gezet en wordt het euvel door onze
"handige Harries" Alewijn en Sander vakkundig verholpen.

Na een stop bij de Mc Donalds voor de nodige cafeïne inname komen we tegen een uur of 5 aan bij het Hostel in Hamburg. De kamer indeling is snel geregeld en meteen maken we onze eigen bedden op. Traditiegetrouw maken we met z'n allen een flinke stapel pizza's soldaat en om deze flinke maaltijd te verwerken voor het slapen gaan, gaan Elly, Thea, Marie-José en ikzelf nog een flinke wandeling door Hamburg maken. Bijna terug in het Hostel worden we overvallen door een fikse plensbui. Kletsnat gaan we naar onze kamers waar we een kort nachtje slapen. De volgende ochtend is het al vroeg tijd voor het ontbijt

Het startterrein van de ROPArun in Hamburg

We zorgen allemaal dat we een goed ontbijt krijgen en vervolgens worden de fietsen op de volgbusjes geladen. De chauffeurs en navigators gaan met de 2 volgbusjes naar het startterrein. Met deze busjes worden beide teams, lopers en fietsers, naar de wisselplekken gebracht en één van de busjes rijdt voor de loper en de twee fietsers aan zodat degene die de lopende loper moet afwisselen (na 1 á 2 kilometer), tijdig op de wisselplek is. 

Gespannen vertrekken we met de rest van het team in de touringcar richting het startterrein in Hamburg. Als we aankomen is het op het terrein al een drukte van belang. 

De start van de ROPArun 2019

Op het startterrein hebben we nog even de tijd om andere teams te ontmoeten en om naar de wc te gaan, nu het nog kan. Team B heeft nog tijd genoeg om een pasta maaltijd te nuttigen, voor Team A lukt dit niet meer. Zij starten als eerste team en hardlopen met een volle maag is geen pretje. Dus zij slaan de maaltijd over. We maken nog even een teamfoto, op dit moment is het team nog compleet. We zullen pas weer compleet zijn als we in Rotterdam over de finish gaan. 

De spanning is van onze gezichten af te lezen. De afstand die we nog te gaan hebben is enorm. Ondanks de zenuwen hebben we er zin in en zodra het startschot om 12.06 uur wordt gegeven gaan we er meteen vandoor. Dit jaar mag Elly starten, de andere lopers starten op de fiets. Het eerste deel van de route is meteen run-bike-run waarbij alle lopers op één na op de fiets zitten en er wordt gewisseld vanaf de fiets. De fietsers nemen plaats in het busje en na een aantal kilometers sluiten zij zich bij ons aan. 

Het weer is een beetje somber en we hopen dat het droog blijft. We hebben 48 kilometer voor de boeg voordat Team B ons komt aflossen. Zoals gezegd is de eerste 15 kilometer run-bike-run. Elly en Sander lopen voorlopig 1,5 km per beurt, Ik loop 2 km en Marie-José loopt 1 km per beurt. 

Terwijl wij (Team A) loopt, heeft het busteam samen met Team B een basiskamp opgeslagen. Vanaf dit basiskamp (een plek onder een viaduct, vlakbij een supermarkt) is het een klein uurtje rijden voor Team B om naar het plaatsje Ahrenswohlde, waar zij rond 16.05 uur Team A kwamen aflossen. Team B blijft ongeveer tot 20.20 uur lopen en Team A gaat richting basiskamp (ook een klein uurtje rijden). In deze periode van rust heeft team A de tijd om voldoende te drinken, eten, masseren, verkleden en op zoek te gaan naar een, bij voorkeur schoon, toilet (lang leve de plaatselijke supermarkt).

Bijna in Bremen 

Rond 20.20 uur staat Team A klaar in het plaatsje Lilienthal om Team B af te lossen. Tijdens de komende etappe doorkruisen we de stad Bremen, zien we de zon onder gaan en lopen we de nacht in. Julie (verzorger in het Busteam) gaat mee in het volgbusje om ook te ervaren hoe het er onderweg aan toe gaat. Thea  wisselt Tanja af en stapt vanaf dit punt op de fiets, 

Led-vesten verplicht tijdens de ROPArun

Tussen 20.00 en 8.00 uur is het verplicht voor iedereen die bij de weg is, om een Led-vest te dragen. Sta je langs de weg zonder Led-vest, heeft je team maar zo een stop en go te pakken. 

Als Marie-José loopt, fietst Thea zoveel mogelijk naast haar. Al kletsend leggen ze zo heel wat km af en langzaam wordt het donker en lopen ze samen de nacht in. Heerlijk zo met z'n tweetjes in die donkere wereld met alleen het geluid van je voetstappen en het zachte gepraat. Rond 0.20 uur wordt ons team afgelost door Team B in Dingstede. en de eerste dag zit er op.

Terwijl Team A probeert een uurtje te slapen, loopt Team B richting Friesoythe. Ondertussen is het flink afgekoeld en de lange hardloopbroeken en hardloopshirts met lange mouw zijn inmiddels aan.

Om 3 uur in de nacht is het nog erg donker als Team A aan de volgende etappe begint. Rond 4 uur wordt het zowaar al licht aan de horizon. Wij lopen door tot het plaatsje Kluse, waar Team B richting én over de grens van Nederland zal lopen. Het basiskamp is opgeslagen in Emmen op een grote parkeerplaats bij sportvelden en wij hopen op bezoek van onze partners.

In Emmen is het een komen en gaan van binnenkomende en passerende teams, het levert mooie plaatjes op

Over de grens, terug in Nederland

In Emmen gaan Marie-José en ik op zoek naar een schoon toilet en een douche. Deze vinden we op camping de Emmerdennen. De rest van het team probeert een dutje te doen, wordt gemasseerd of probeert iets te eten. Als wij fris gedoucht terugkomen bij het basiskamp blijkt er inderdaad familie te zijn. Geen rust maar wel heel fijn.

Het weer is inmiddels super zonnig. Heel anders dan tijdens en na de start toen het somber en best druilerig was.

We kunnen weer lekker in iets korts lopen, rokjes en korte broeken gaan weer aan, de zonnebrillen gaan op en we smeren ons maar eens extra in. We hebben tenslotte nog een eind te gaan en zin in verbrande koppies hebben we niet. 

Op de parkeerplaats weet Elfriede haar hoofd akelig te stoten tegen de klep van de laadruimte van de bus. Waar de meegenomen icepacks al niet goed voor zijn. Gelukkig heb ik er veel bij me en blijft het bij een stevige hoofdpijn en een flinke bult op het hoofd van Elfriede.

Door Sleen, Dalen en Coevorden met mooie doorkomsten

Rond 11.25 uur is het tijd voor Team A om het stokje weer over te nemen. Fijn in Emmen, dus we hoeven niet ver te rijden en we kunnen rustig afscheid nemen van onze familie. 

We gaan op pad richting Hardenberg. Onderweg wachten de doorkomsten in Sleen, Dalen en Coevorden op ons én passeren we de helft van de totale route tijdens deze etappe. Een mooi moment, vanaf hier kunnen we aftellen.

Tijdens de verschillende doorkomsten is er veel publiek langs de weg. De aanmoedigingen onderweg geven ons een boost. We lopen door een molen, door kerken waar koren staan te zingen, sommige stukjes lopen we met z'n vieren om zoveel mogelijk bijzondere doorkomsten allemaal te beleven. De doorkomst plaatsen hebben behoorlijk hun best gedaan. We beleven zo bijzondere momenten met elkaar.

Voor we het weten zijn we in de buurt van Hardenberg, waar Elly en Marie-José een stuk run-bike-run hebben samen met Yvonne die goed in de gaten houdt of we wel de juiste route lopen. 

Nog nooit zo lekker chinees gegeten

Rond 15.15 uur worden we vlak voor Hardenberg afgelost door Team B en wij gaan, onderweg naar het basiskamp, via Westerhaar waar we bij Chinees restaurant Ni Hao een heerlijke Chinese maaltijd op halen. Het vooruitzicht van warm eten maakt bij de meesten een hoop goed. Bij dit komende basiskamp hebben we ook de mogelijkheid om te douchen en er is een schoon toilet. 

Het eten is echt geweldig. Tot hier hebben we nog geen warme maaltijd gehad en volgens Marie-José heeft ze nog nooit zo lekker chinees gegeten. Met onze buiken goed gevuld gaan we op zoek naar de douche en daarna nemen we een beetje rust. Want om 19.00 uur mogen we het andere team gaan aflossen in Ypelo. Gelukkig zijn we met het basiskamp in de buurt van dat punt en hoeven we niet heel ver te rijden. Voor Team B staat het restant van de Chinese maaltijd te wachten. Wij vertellen tijdens de wissel natuurlijk wel vast hoe lekker het eten is dat op hun wacht.

Team A mag weer een eindje rennen, de nacht in. Maar eerst mogen we de doorkomst in Enter vieren. Met alle 4 lopers en de twee fietsers. Een geweldig moment om met elkaar te delen. Dit moment gaf ons vleugels en we konden er weer even tegenaan. Inmiddels fietst maatje Thea weer met ons mee. 

Als het 20.00 uur is gaan de Led-vesten weer aan, want niemand zit te wachten op de stop en go, ook al is het nog lang niet helemaal donker.

We worden pas tegen 22.40 uur weer afgelost door Team B en tegen die tijd zal het zeker donker zijn. Regels zijn regels en op dat gebied is de ROPArun organisatie streng.

WC's en dixies tijdens de ROPArun

Zodra we zijn afgelost, vertrekken we richting het basiskamp bij de brandweer in Ede. Daar waar alle teams verblijven, waar we kunnen eten, rusten en naar het toilet kunnen. Jawel, dat blijft de hele weg een dingetje.....

Dixies, bosjes voorzien van brandnetels, lieve mensen die hun toilet beschikbaar stelden, kortom, we hebben ze allemaal gezien en bezocht. Wat ik niet kan uitleggen is, wat het met je doet als de lang verwachte dixies omver geduwd zijn en je niet kan doen wat je moet doen, terwijl je hier naar uitgekeken hebt. Natuurlijk zijn er in geen velden bosjes te vinden als je ze het hardst nodig hebt.

Lauwe pannenkoeken, yammie

Inmiddels is het maandag 10 juni en rond 2.30 uur staat Team A klaar in Otterlo om het stokje weer over te nemen van team B. De weg naar Ede is helemaal verlicht met waxine lichtjes. Heel sfeervol lopen we in het donker met het geluid van onze schoenen op de weg. Onderweg eten we de heerlijke pannenkoeken die we in de hand gedrukt kregen in Ede.  Ik kan je niet meer vertellen hoeveel ik er gegeten heb in het busje. Vroeg in de ochtend staan we aan de voet van de Grebbeberg en ik ben de gelukkige die hem op mag lopen. Kicken!

Rond 6.00 uur worden we afgelost door team B in Lienden en gaan we alweer naar ons laatste basiskamp. Dit basiskamp staat op een parkeerplaats bij een zwembad (helaas nog dicht). Stroom krijgen we van een bewoonster van de naastgelegen flat, nog even energie opdoen voor de laatste etappe. 

Oeps, Team kwijt geraakt

Tijdens onze laatste etappe hebben we een heel stuk run-bike-run maar dan met z'n allen omdat het busje een heel eind niet bij ons kan komen. In dit stuk raken Thea en Marie-José het team kwijt. Marie-José moest plassen en stopte samen met Thea bij een boerderij waar een bordje staat "Toilet" (daar zijn we weer) staat. Toen ze achter het team aangingen konden ze het team kilometerslang niet vinden.. Wat een stress. Eenmaal bij het busje aangekomen bleek dat de rest van het team er nog niet was

Raar, Thea en Marie-José weer terug, het busje probeert de rest van het team telefonisch te bereiken en wat blijkt? Wij zijn vlak nadat zij zijn gaan plassen, een kerk in gegaan, hebben daar een kaarsje aangestoken en ondertussen zijn zij voorbij gereden.

De route voert ons door een prachtig, waterrijk gebied en voor we het weten zit onze laatste etappe erop. Onze laatste wissel is tussen mij en Marie-José. Tranen met tuiten voor Marie José, ze had nooit gedacht dat ze het zou volbrengen. We did it, voor ons zit het er op!

Team B mag het laatste stuk run-bike-run voor haar rekening nemen en wij vertrekken naar Rotterdam om ons bij het Busteam te voegen.

In Schiedam komen we aan bij het Busteam, vandaar gaan we met de trein naar Rotterdam waar we Team B treffen en vervolgens met het hele team over de finish gaan. 

Nawoord

Het was zwaar, we hebben mooie en vooral bijzondere momenten gedeeld. Samen gelachen maar ook samen gehuild.

Een ervaring om nooit te vergeten. Ik heb ruim 70 km hardgelopen in iets meer dan 48 uur. Een prestatie die ik nooit verwacht had te kunnen volbrengen op deze wijze

De lopers, fietsers, chauffeurs, navigators maar ook het busteam hebben het zwaar gehad. Niemand uitgezonderd. Weinig slaap, niet altijd even gezond eten. Vooral proberen de moed er in te houden. We hebben het gehaald, binnen de gestelde tijd, zonder al te veel grote problemen.

Ik ben trots op Team 61 Martini Ziekenhuis en wil hun dan ook meer dan bedanken voor deze fantastische ervaring!

Speciale dank aan Marie=José voor het verslag en een deel van het fotomateriaal!