Zaterdag 30 oktober 2021
Yes het is raceday!!
Het wekkertje gaat om 5 uur en eigenlijk ben ik direct wakker. Klaar om die 42,195 km te lopen voor Run for KiKa Marathon . Ik heb geen spanning, maar ben wel ongemakkelijk wetende dat ik met een knie pijn/blessure ga lopen.
Al mijn kleding had ik de nacht ervoor al met zorg uitgezocht. Ik had de afgelopen dagen enige twijfel, omdat ik het nogal snel warm krijg tijdens het lopen en toch vaak last heb van koude handen en voeten.
Ik beslis om met een thermostaat en windstopper jasje te lopen en een windstopper tight van WOW sportswear ! Van Skafit heb ik handschoenen en sokken met zilvergaren. Ik draag een extra paar sokken en wanten! Op mijn hoofd draag ik een buff evenals om mijn nek. Tot het laatste moment heb ik twijfel over mijn schoenen, maar ik beslis om voor normale schoenen te gaan en niet voor trail schoenen. De eerste 10 km zal ik lopen met spikes km grip te hebben op onder andere de ijskap!
Om 05.30 uur ben ik gereed om te gaan ontbijten. Ik neem de tijd en geniet van mijn ontbijt.
Ik voel me helemaal happy, want het heeft gesneeuwd en dat geeft de route een soort magisch effect waar ik mij enorm op verheug!
We verzamelen rond 06.45 uur buiten bij de Polar Lodge en gaan vanaf hier met bussen richting het startgebied. We maken 2 keer een korte stop, want het is een flink stukje rijden met op een laag tempo haha.
Het is zover om 08.40 uur is het aftellen begonnen 10, 9, 8, 7....3,2,1 go go go. Samen met Levi ga ik er voor. Spikes zijn onder gevonden en de eerste 2 kilometers zitten er meteen al wat hoogtemeters in het parcours, lopende over gravelpaadjes waar veel losses stenen liggen. We lopen naar "point 660", het punt dat 660 meter boven het zee niveau ligt. Mijn ademhaling is hoog en ik voel dat ik last heb van mijn astma, maar het is nog te doen
Vanaf kilometer 2 mogen we in totaal 4 kilometer over de ijskap hardlopen. De organisatie heeft dit jaar de lengte over de ijskap flink vergroot en het is zwaar. Mijn knie doet pijn door het wegzakken in de sneeuw en ik voel nu al moeite om de koplopers bij te houden. Al had ik in Mijn achterhoofd al het idee hier niet te veel energie te willen kwijt raken door te veel in de kop groep te lopen. Het uitzicht is overigens adembenemend!! Het is eigenlijk geeneens met woorden te beschrijven hoe lichtblauw het ijs is en daar overheen te mogen lopen met de nodige klimmetjes is een uitdaging. Vanaf kilometer 6 verlaten we de ijskap en komt er een langdurige daling met een glooiend parcours op ons af. Levi en ik kunnen lekker aanzetten en het tempo komt er weer in. We halen menige lopers in en blijven flink door lopen tot de drank post op kilometer 10. Hier drinken we een beker energie en laten we onze spikes in een bak achter!
Ooooooh yeah!! Dit voelt opeens zo lichtvoetig! Het tempo zit erin. Alleen ik blijf last houden van mijn astma en heb flink wat pijn te verbijten. We blijven door lopen en onderweg kunnen we genieten van de mooie adembenemende omgeving. De sneeuw maakt het magisch! Soms lijkt ik te lopen in een waas, een soort tunnelvisie. Niet alleen ik, maar ook Levi merkt dat ik het niet makkelijk heb en op kilometer 20 zeg ik Levi dat hij er voor moet gaan en we elkaar zien bij de finish! High five en knuffel voor mijn loopmaatje
Ik blijf gefocust. Vanaf de halve marathon maak ik de beslissing om er een langdurige run-walk-run van te maken. Ach ja ik zie het maar als een soort van intervaltraining omdat aan één stuk hardlopen gewoonweg te pijnlijk is!
Door de vele klimmen en afdalingen krijgen mijn knieën het extra te voortduren, maar ik heb er vrede mee en kan genieten van de omgeving. De lieve mensen die bij de drankposten staan, wat zijn zij behulpzaam en enthousiast.
De kilometers verstrijken en op kilometer 35 passeer ik de "ammunition area" en meteen na dit gebied kom ik langs het "bos" waar smalle schattig kerstboompjes staan. Ook krijgen we hier een power reepje, maar meteen na de eerste hap ben ik er al klaar mee. Het kauwen op het reepje gaat niet van harte.
Ik loop door en er zijn diverse klimmetjes en mijn tempo gaat steeds meer naar beneden omdat de pijn in mijn knie niet fijn voelt. Ik kom aan op kilometer 39 en daarmee wordt de laatste grote klim in gezet die ik wandelend afleg. Op dit punt passeert kika runner Lambert mij. Ik blijf wandelen, maar wetende dat ik als eerste dame loop zet ik na de klim toch nog een run-walk-run in. Deze 3 kilometers voelen ellendig lang, ondanks dat ik geniet van het geweldige uitzicht en de finish die steeds meer in zicht komt. Het laatste straatje sla ik in en dan zie ik de vlaggen staan, die aangeven waar ik naar links moet afslaan voor de laatste tientallen meters. Ik kan nog hardlopend richting de finish bij de Polar Lodge waar de kika supporters en de toppers van Albatros Adventure Marathons staan. Als eerste dame mag ik finishen in 04:01:28 en omhelst worden door Lars van Albatros Adventure Marathons .
Ik voel enorme vreugde dat ik wederom een marathon heb mogen lopen voor stichting KiKa . We hebben met een geweldige groep lopers een enorm bedrag bij elkaar gelopen van 152.583 euro!
Ik ben realistisch en wetende dat ik de dag na een marathon nog een halve marathon moet lopen, beslis ik om op zondag te gaan wandelen. Niet de makkelijkste keuze voor iemand die totaal een running addict is, maar niet starten is voor mij geen optie. Wetende dat ik deze challenge loop voor stichting Kinderen Kankervrij en de 21,1 km voor mij een korte strijd is ten op zichte van het doel waar ik voor loop.
Super mega dankbaar!! Mooie groep met kika runners! Super leuke runners mogen ontmoeten en een geweldige organisatie Albatros Adventure Marathons !
Nu eerst rust en herstel voordat ik mijn schoentjes weer onder bind.
Bedankt Groenland je was geweldig! Genoten van een mooie 42,195 km + 21,1 km!
Reactie plaatsen
Reacties