Boekarest marathon
Zondag 9 oktober 2022
Marathon nummer negenentwintig
De wekker gaat om 06.00 uur, mijn ontbijt heb ik al voorbereid en ik kan dus meteen van start. Qua vocht en voeding sta ben ik helemaal tevreden en klaar om te starten. Ik heb nog circa tweeëneenhalf uur voordat ik rustig richting het startgebied vertrek. Ik voel mij ontspannen en eigenlijk heb ik helemaal niet het gevoel dat ik straks 42,195 kilometer mag gaan hardlopen.
Ik tape mijn rechtervoet en zes teen nagels. Er is voldoende tijd om rustig aan te doen. Om 08 15 uur vertrek ik richting het startgebied. Wat mij opvalt is dat het erg rustig is. Voor de zekerheid vraag ik twee keer of ik op de juiste locatie ben voor de start. Ja hoor, helemaal prima....alleen is de start een half uur later. Hoe kan ik mij nou vergist hebben, stom stom. Meteen schakelen en even wat bij eten voor de start.
Het is al vrij warm en de temperatuur zal oplopen tot circa vijfentwintig graden. Het is werkelijk zo rustig en ontspannen. Iedereen gaat last minute het startvak in. Pacers moeten zich in allerlei bochten wringen om net voor het aftellen in positie te staan.
Dan is het aftellen begonnen en mogen we looooossss!! Ik wurm mij tussen de menigte achter de pacer van 3h30. Ik merk al vrij snel, op gevoel, dat hij veel te snel start. Ik ben dan ook snel klaar met mijn "achtervolging". Ik beslis om lekker in mijn eigen tempo te lopen. Op gevoel! We passeren de prachtige fonteinen en al snel is het eerste keerpunt een feit. In gedachten ben ik gespannen hoe mijn hamstring het zal doen deze marathon. Ik neem mijzelf voor dat ik het gewoon per vijf kilometer bekijk.
Ik voel mijzelf sinds tijden weer sterk. Mentaal voornamelijk, maar ook fysiek win ik vertrouwen.
De kilometers lopen lekker. Net voor kilometer 8 spar ik een beetje met een andere hardloper. Soms heb je dat gewoon, dat je in een split second een soort van oogcontact hebt met een mede hardloper en je elkaar onbewust stimuleert om door te lopen.
Er komt een mooi stuk op de route met veel bomen en overhangende draden die begroeid zijn met klimop richting Arcul de Truimf. Het voelt fijn! Ik moet mijn mede hardloper laten gaan, hij is net iets te snel voor wat ik wil lopen. Niet veel later is ook de tweede keerlus een feit.
Ik loop door in een gestaag tempo door. We lopen naar de derde keerlus door een park. Dit is slechts een lus van een paar honderd meter, dus ik ben ook het park zo weer uit. Toch is het wel een mooi stukje van het parcours. Grappig want ook richting kilometer zestien is maar één paar honderd meter, vlak voor de vierde keerlus. Opeens zie ik links van mij de hardloper waar ik even mee opgelopen ben. Oogcontact en duimpjes omhoog.
Ik loop lekker en ben verbaasd dat ik mij zo voel, maar ik neem het zoals het is. Vanaf kilometer achttien kom ik op een stukje "herhaald" parcours. Volle wind tegen! Ik probeer achter een lange hardloper te plakken, maar hij laat duidelijk merken dat hij niet van plan is mij te helpen. Ik kies ervoor om hem te passeren en hij kiest er voor om de rollen om te draaien haha. Via een brug lopen we naar de andere kant van het water en daar pak ik een bekertje isotone drank. Iedere vijf kilometer staat er een water/iso post. Tot nu toe drink ik alle posten iso en gebruik ik het water om af te koelen.
Net voor de bocht zit er een raar stuk asfalt in het parcours, ach waar je allemaal wel niet op let tijdens het hardlopen. Niet veel later komt de splitsing in het parcours voor de halve marathon en de marathon. K loop rechtdoor om wederom een keerlus af te vinken.
Het parcours gaat langs de fonteinen en dan sla ik rechtsaf richting een lange keerlus. Het grootste gedeelte van dit gedeelte van de keerlus loopt langs het water. Het leuke van een iets langere keerlus is dat je lopers meerdere keren ziet op het parcours. Een paar honderd meter voor het keerpunt zie ik de onbekende loper, waar ik een paar kilometer mee opgelopen heb. Grappig! We lachen naar elkaar 'als soort van je doet het prima', en hij maakt met zijn handen een hartje waardoor ik eigenlijk hard moet lachen.
Na het keerpunt, richting een knal blauwe brug, loop ik dus weer dezelfde weg retour en beland in mijn runners high. Opeens schrik ik als ik zie dat ik aan de andere zijde van het lintje van de waterpost sta. Ik vraag of ik iets gemist heb, maar de mensen achter de waterpost gebaren mij dat het ok is. Bah dit voelt niet goed. Ik sla rechtsaf het parcours op en zie een hardloper voor mij. Langzaam loop ik op hem in. Ik moet het zeker weten, want als ik een stuk gemist heb in het parcours kan ik nog terug. Ik ga naast de hardloper lopen en vraag hem hoeveel kilometer er op zijn horloge staat. Hij antwoord 31,8 kilometer. Yes yes yes!! Ook op mijn horloge. Het voelt als een feestje deze bevestiging.
Ik zet wat tempo erbij en wederom een kleine keerlus rond de drieëndertig kilometer. Op naar de laatste keerlus. Overal op de route staat een drankpost om de vijf kilometer, maar nu pas op kilometer zevenendertig, net na het keerpunt. Gevoelsmatig gewoon te laat. Het is warm, ik hunker naar iso en ook naar water om af te koelen. Ach het is wat het is. Ik voel mij eigenlijk nog echt heel goed. Ik weet dat het als het ware min of meer één rechte lijn is naar de finish. In een flauwe bocht zie ik kilometer bord negenendertig weg gemoffeld. Dan is het zich op dat enorme parlement gebouw! Die prachtige fonteinen! Ik voel me enorm blij. Ik vreet die kilometers en dan komen de laatste honderden meters. Een kleine boog en dan zie ik de startboog! Ik lijk te vliegen! Ik speel nog even met het publiek, en zij gaan helemaal mee met enthousiast applaus. Ik finish happy, voldaan, gelukkig en fit. Wat ben ik blij dat mijn hamstring zich goed heeft gehouden.
Boekarest marathon je was geweldig en wat een weer om te lopen! Een goed georganiseerd evenement.
Reactie plaatsen
Reacties