Zaterdag 15 juni RACEDAY
De wekker gaat om 06.30 uur. Even opfrissen en dan naar het ontbijt. Een bakkie koffie en wat makkelijk te verteren boterhammen met jam en honing. Ik kan het rustig aan doen, want de start van de halve marathon is pas om 09.15 uur. Voldoende tijd om naar de wc te gaan en nog even om te kleden op mijn kamer.
Met een banaan en twee gelletjes vermoed ik dat alles goed komt.
Rond half negen loop ik naar de start. Even een praatje maken met bekenden, en ook onbekenden is altijd gezellig. We krijgen voor de start van de marathon te horen dat alle grote wilde dieren onder controle zijn en dat we kunnen starten. De marathon start om negen uur precies en een kwartier later mogen wij als halve marathon lopers van start!
Er word afgeteld tien, negen, acht...drie, twee, één go go go!
Ik loop op gevoel en weet dat tot kilometer drie een vies klimmetje is en ik dus niet te gek moet doen. Het voelt vanaf de start al lekker en dat geeft vertrouwen. Het lopen op het rode zand is altijd een uitdaging, maar ik voel me sterk.
De eerste kilometer gaat lekker. Kilometer twee en drie zijn nasty met die gemene klimmetjes, maar ik weet inmiddels hoe ik ze kan overwinnen. Nu kan het beginnen, het lopen op de open vlakte!
Opstaan op een schitterende dag, de eerste voorbereidingen en op naar het startgebied!
Qua temperatuur was het al aangenaam bij de start en op het open stuk kan ik de warmte al voelen! Ik loop steady over het zand en moet nog even in een, voor mij, lekker ritme komen.
Opeens hoor ik na ruim vier kilometer een gedonder en geraas!! Van links komen er tientallen goes, zebra's en wat al niet meer met een geweld over het parcours heen razen!! De twee lopers voor mij moeten even inhouden. Ik kijk mijn ogen uit! Wat gaaf!! Wat tof!! Alsof ik midden in een documentaire zit.
Als ze voorbij geraasd zijn pak ik het tempo weer op! Het gaat zo fijn. De eerste verzorgingspost pak ik water en isotone drank. Alle lopers hebben hun eigen cups mee!
Na vijf kilometer begint de afdaling. De welbekende Yellow wood. En deze is steil! Heel erg steil! Ik heb er geen problemen mee, ik weet van mijzelf dat ik snel durf af te dalen en dat doe ik dan ook. Ik haal
weer een aantal hardlopers in die het afdalen toch een beetje eng vinden en ergens begrijp ik dat best, want er zitten twee heeeeele steile stukken in deze afdaling. Als je onderuit gaat, dan ga je ook hard! Nog even snel een gelletje naar binnen werken onderweg, want ook de koolhydraten heb je nodig om je energie hoog te houden.
Onderaan yellow wood pak ik wederom de verzorgingspost mee met water en isotone drank. Transpireren doe ik niet echt maar door het uitademen verlies ik veel vocht en deze zal moeten worden aangevuld.
Het zware gedeelte. Het losse zachte zand! Is hier tot we het bruggetje bij het water passeren en de eerste kilometer erna. Ik voel mij altijd net een tank als ik over los zand loop en zo ziet het er ook uit.
Zwaar en log!
Wederom de verzorgingspost en dan begint de klim! F*ck wat is deze klim in Yellow wood toch steil. Ja natuurlijk net zo steil als de afdaling, maar dit voelt toch net iets minder prettig. Ik spaar energie en de hele steile stukken tempo loop ik, in plaats van dat ik ze omhoog ren. Tussen door pak ik wat vlakkere stukken wel hardlopend mee, maar dan ben ik al weer bij de verzorgingspost halverwege! Vele high fives met mensen die afdalen. Super leuk! Ik moedig ze aan en het werkt motiverend en stimmulerend.
De klim valt niet mee, maar ook zeker niet tegen. Voor mij loopt een man in een roze hemd en ik zie hem steeds dichter bij komen, maar nog niet zodat ik hem in kan halen.
Yes!! De klim zit erop. Ik ben boven aan yellow wood en pak de verzorgingspost mee en kom dan meteen weer in een lekker ritme. De kilometers voelen fijn en steady. Ik wad een beetje bang voor de warmte als ik weer op het vlakke gedeelte zou komen, maar in tegenstelling tot 2022 valt het mij alles mee.
Ik voel me mentaal sterk en ik wil langzaam en strategisch naar de persoon voor mij lopen. Op kilometer veertien pak ik mijn tweede gelletje, even wat energie erin.
Ondertussen ligt mijn focus eigenlijk enkel en alleen op genieten. De natuur, de omgeving, de antilopen en zebra's. Hoe gaaf is dit eigenlijk. In Afrika lopen, tussen alle wilde dieren alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
"Tussen wilde dieren lopen alsof het de normaalste zaak van de wereld is"
De kilometers vliegen voorbij en voordat de stijging bij kilometer achttien begint, pak ik de laatste verzorgingspost mee.
Net als de klim begint haal ik De man voor mij in. We lopen samen een stuk op maar hij heeft het zwaar. Ik zeg dat hij kan aanhaken en dat we samen kunnen lopen maar hij moet lossen.
Ik voel me nog steeds sterk en ik geniet zo hard van alles dat ik gewoon door blijf lopen. Het voelt zo lekker en ik ben zo blij.
De laatste kilometer gaat langs klein-sterkrivier en dan nog een klein bochtje naar links en dan loop ik op de finish af! Ik ben zo blij! Zo dankbaar!
Wat een dag en dat ik als eerste dame mag finishen is leuk, maar de herinneringen van deze prachtige run zijn voor mij het meest waardevol.
Een prachtige medaille mag ik in ontvangst nemen. Ik feliciteer de mannen die voor mij zijn gefinisht en dan ga ik snel even naar mijn kamer om wat eiwitten en koolhydraten te halen.
Even snel een wandeling naar mijn kamer en dan terug richting de finish. Ik spreek twee jonge locals die voor mij zijn gefinisht. De energie en blijdschap is voelbaar. Ik heb er respect voor. Als ik zie dat ze op simpele gympjes hebben gelopen, is mijn respect nog groter en het maakt me ook wel wat emotioneel. Want deze jongens laten zien, dat prestaties niet in materiaal zit maar in doorzettingsvermogen, wilskracht en enthousiasme. Ze zijn blij en dankbaar voor een geweldige halve marathon en deze twee jongens laten zien en ook voelen dat ze blij zijn met wat ze wel hebben!
Ik mag voor een massage en er zijn drie dames die het geweldig doen. Een massage van mijn benen en dat is echt super fijn! Het zal mijn herstel bevorderen.
Na de massage ga ik samen met Katherine en een andere loper lunchen. Prima geregeld! Een uitgebreid buffet. De trek in eten lijkt enorm, maar na een paar happen, blijkt dat die trek veel minder te zijn dan verwacht. Geen ruimte voor dessert en dat is misschien maar goed ook haha.
Nu even snel douchen! Even het rode zand eraf!
Na het douchen loop het souvenirwinkeltje in en koop een paar kleinigheidjes, zoals ik de dag daarvoor aan de dame van de winkel had beloofd.
De middag is gezellig en de tijd vliegt voorbij. Vele hardlopers gesproken en rond 16.15 uur ga ik terug naar de kamer.
Relaxen en een documentaire kijken van de Okavanga delta in Botswana. Ik val in slaap en na ruim een half uur ben ik weer ok haha.
Tijd voor het avondeten. Een buffet met onder andere kip, rundvlees, groente en salades. Na het diner ga ik naar de kamer. Het thuisfront bellen en nog even 5x10 push ups voor het slapen gaan.
Morgen weer een nieuwe dag! Ik kijk er naar uit! Afrika is geweldig!
Reactie plaatsen
Reacties