Ljubljana marathon
Zaterdam 23 oktober 2022
Marathon nummer eenendertig
Ik heb goed geslapen en ondanks alle kilometers en sightseeing van de dag ervoor word ik goed wakker. Zenuwen zijn er niet en dat maakt alles zo ontspannen. Om 06:00 uur zit ik aan het onbijt en gezien het verblijf vlak bij de start is, Gallusovo nabrezje, kan ik nog even terug mijn bed in om de nodige rust te pakken.
Met een temperatuur van twaalf graden is het eigenlijk prima weer om te lopen. Alleen verdwijnt de zin even om te lopen als ik het buiten zie regenen. Gelukkig heb ik altijd een poncho mee, dus tot de start zal ik het niet koud krijgen.
Rond 08.15 uur loop ik richting het startgebied en daar ben ik al binnen tien minuten. Ik start in startvak C, waar ik niet heel blij mee ben. Ach ja dat is het risico als je iemand anders in laat schrijven. Ik zet het gevoel snel van mij af en zie wel wat ik moet doen als het startschot eenmaal gaat.
De sfeer in het startvak ik goed. Het is gezellig. Het volkslied klinkt en dan is het aftellen geblazen... 10,9,8....3,2,1 en loooooooosssss. Het is even druk binnen het vak, maar na een paar minuten is ook "mijn" startvak over de start. Het zijn kilometers inhaal werk van lopers en dit gaat mij niet heel makkelijk af. Ruimte om links er langs te gaan is er niet en soms lopen bevriende lopers wel met vijf personen naast elkaar. Ik vind het prima en ga slalommend langs de mensen massa.
De kilometers gaan vrij snel voorbij en op kilometer vijf zie ik vanuit mijn ooghoek een dixie en duik deze in. Ik loop al wat kilometers gespannen en had niet eerder een dixie op het oog. Gelukkig is er geen rij en kan ik zo de dixie in haha. Ik heb het gevoel dat dit een soort karma is, want een uur voor de start post ik op instagram een foto van een dixi met de tekst dat een dixie voor hardlopers soms aan voelt als een vijf sterren hotel. Met deze gedachten komt er dan ook wel een lach op mijn gezicht. Ach ja, waar denk je al niet aan.
De kilometers vliegen voorbij en ik merk dat ik zo nu en dan even in mijn "zone" kom. Onderweg kom ik ook nog een nederlandse hardloper tegen en wens hem succes. Voordat ik het bewust merk, passeer ik kilometer veertien en sla ik rechts af een soort bosachtig gebied in. Precies op de hoek staan een aantal brandweer mensen die ook helpen bij de verzorgingspost. Ik sla geen enkele verzorgingspost over en drink iedere keer een bekertje isotone drank. Niet veel later begint het te regenen. Ik hoor diverse lopers zuchten en steunen, maar stiekem geniet ik van deze regendruppels. Het heeft wel iets.
Net na het park loop ik over een klein bruggetje en links en rechts van mij zie ik een prachtig stuk natuur met een beekje Glinscica. Als ik door loop zie ik aan mijn rechter kant een soort botanische tuin. Ik ben er even door afgeleid, want ik ben nieuwsgierig en wil weten of mijn gedachten ook kloppen. Ik zal het later na moeten kijken.
Het lopen voelt goed, alhoewel ik mijn hamstring wel iets voel. Ik blijf gestaag op gevoel door lopen en ben eigenlijk blij verrast hoe goed het nog gaat. Vanaf kilometer achttien komt opeens hardloper Henk weer naast mij lopen. We kletsen twee kilometer met elkaar en dan moet hij links aan houden om later te kunnen finishen op de halve marathon. Ik houd rechts aan en met een soort lus ben ik dan ook zo weer op kilometer vierentwintig.
Voor mij zie ik een dame wandelen afwisselen met hardlopen. Ik ga naast haar lopen en zeg dat ze er nog sterk uit ziet en dat ze aan kan haken. Ze loopt een heel stuk met mij mee, maar helaas houd ze het tempo toch niet vol. Ik wens haar succes.
Het parcours heeft voor mij geen punten waarop ik kan focussen. Geen punten van herkenning en dat zorgt er voor dat ik meerdere malen gewoon in mijn zone loop en de kilometers voorbij vliegen. Er is een keerlus en net iets na de zesendertig kilometer is er een scherpe bocht naar links. Dit gaat lekker. Ik heb een lach op mijn gezicht die er niet meer vanaf te krijgen is. Het lopen gaat zo lekker. Steeds meer publiek langs het parcours en ik lijk soms te vliegen. Ik haal nog vele lopers in en voel me ontzettend sterk. Ik passeer de veertig kilometer en nu zijn het nog een weerwar van bochtjes tot de finish. Ik loop met een grote lach op Zmajski Most af, ook wel bekend als de drakenbrug.
Ik zal rechts af en dit is een straatje met veel publiek. Ik maak er zelf ook maar een feestje van. Nog een keertje rechtsaf loop ik richting de Tromostovje, dit zijn drie oude bruggetjes over de Ljubljanica. Het is een enorme drukte qua publiek. Wat onwijs tof en gezellig. Het tempo nog even opvoeren met slechts een paar bochtjes naar links en dan sprint ik op de finish af op het Kongresni trg. Wow wow wow wat voelde dit goed.
Met een mooie medaille en een enorme lach loop ik samen met een andere hardloper richting het gebied waar alle hardlopers nog even wat kunnen eten en drinken. Wat is dit goed geregeld. Eten en drinken is er voldoende en de sfeer zit er goed in. Ik praat nog met een aantal lokale lopers en ben dan gereed om terug te gaan richting het appartement om te douchen.
Ljubljana Marathon je was geweldig! Bedankt voor deze mooie herinnering.
Reactie plaatsen
Reacties